Nothing lasts forever Εκτύπωση
Τέχνη - Ταινιοθήκη
Συντάχθηκε απο τον/την Spacemen 3   
Κυριακή, 31 Οκτωβρίου 2021 21:22

manfalling


Σκηνοθέτης: Tom Schiller

Είδος: Κομεντί φαντασίας

Παραγωγή: 1984

 

Λίγα λόγια για το έργο:

O Adam Beckett είναι ένας φιλόδοξος νεαρός που το όνειρο του είναι να γίνει καλλιτέχνης. Τα εμπόδια που συναντάει, όμως, προς αυτήν την κατεύθυνση είναι αρκετά, σε σημείο να τον αποθαρρύνουν να συνεχίσει, αν και πάντα πέφτει πάνω σε πρόσωπα που, αντιθέτως, τον προτρέπουν και τον βοηθούν να επιμείνει στον δρόμο προς το όνειρο του.


Στην αρχή, παρακινείται από έναν Σουηδό αρχιτέκτονα να επιστρέψει στη Αμερική και να παλέψει για τον στόχο του. Φτάνοντας στη Νέα Υόρκη, αντιλαμβάνεται ότι η πόλη ελέγχεται από ένα απολυταρχικό καθεστώς, στο οποίο ηγείται η Λιμενική αρχή (!), και αφού αποτυγχάνει σε τεστ καλλιτεχνικού σχεδίου προκειμένου να επιβεβαιωθεί το πιθανό ταλέντο του, ωθείται να εργαστεί ως ελεγκτής κυκλοφορίας σε υπόγεια σήραγγα της πόλης. Παράλληλα, στην πορεία αναζήτησης της έμπνευσης και της έμφυτης κλίσης του, έρχεται σε επαφή με κάθε δυνατό ερέθισμα από τους πλησιέστερους καλλιτεχνικούς κύκλους, μα, αυτό το οποίο ψάχνει, αρχίζει ουσιαστικά να δρομολογείται ύστερα από τη συνάντηση που έχει με έναν ασυνήθιστο άστεγο, ο οποίος και παίζει τον πλέον καταλυτικό ρόλο για την περαιτέρω εξέλιξη του. Αυτός τον οδηγεί σε έναν διαφορετικό, αφανή κόσμο μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας, ο οποίος βρίσκεται ως υπόγειο δίκτυο κάτω από την επιφάνεια της, κατά τα άλλα, 'γνώριμης' πόλης της Νέας Υόρκης. Στον παράξενο αυτόν κόσμο που τον ξεναγεί, του αποκαλύπτει βαθύτερες αλήθειες αλλά και κάποιο σχέδιο μέσα από το οποίο επρόκειτο να βρει αυτό το οποίο ψάχνει. Και αυτό που ψάχνει, περνάει μέσα από την επίσκεψη του στη σελήνη...!

movieposterΓεγονός είναι ότι λίγοι, ίσως, να ήταν αυτοί που θα γνώριζαν την ύπαρξη του συγκεκριμένου φιλμ, εάν δεν διέρρεε εδώ και λίγα χρόνια στο διαδίκτυο ή δεν προβαλλόταν παρά μόνο σε φεστιβάλ. Κανείς δεν ξέρει ακριβώς, για ποιο λόγο δεν προωθήθηκε και δεν παίχτηκε στις αίθουσες, παρά μόνο γίνονται εικασίες και υποθέσεις γύρω από πιθανά προβλήματα σχετικά με τα πνευματικά διακαιώματα, την έλλειψη διαφήμισης, καθώς και το "παράδοξο" αποτέλεσμα, ως τελικό προϊόν. Το περίεργο, όμως, είναι ότι όσο δεν φανερώνονται οι πραγματικοί λόγοι που το φιλμ έμεινε σχεδόν 40 χρόνια στην αφάνεια, τόσο θα περιβάλλεται από έναν εξίσου ερωτηματικό μύθο, σαν αυτόν που μπορεί να συνοδεύει ένα σουρεαλιστικό cult έργο, το οποίο, συν τοις άλλοις, δείχνει να διαθέτει και μια κωδική πλευρά, σε ένα βαθύτερο επίπεδο.

Τι το ιδιαίτερο, λοιπόν, έχει το συγκεκριμένο φιλμ;

Το ότι κατατάσσεται ως sci-fi κωμωδία είναι μια πρώτη, προφανής ματιά, όμως στην πραγματικότητα, πρόκειται περισσότερο για μια φάρσα που διακωμωδεί, όχι μόνο τα απολυταρχικά καθεστώτα και τον μηχανιστικό τρόπο σκέψης και υπακοής - με ευθείες αναφορές στην επιρροή της βιομηχανικής βόρειας Ευρώπης τόσο στην καθημερινή ζωή της δεκαετίας του '30 όσο και στην τέχνη με τη μορφή της πρωτοπορίας - αλλά και το σύνολο αυτών που συμμετέχουν στην ιστορία, ως κομπάρσοι σε ένα αλλοπρόσαλλο θέατρο ή μια καλοστημένη φάρσα.

manhatΟ άστεγος, με τον οποίο συναντιέται ο πρωταγωνιστής, αποτελεί κομβικό πρόσωπο, τόσο με τη συνήθη αντισυμβατική έννοια του ανένταχτου ανθρώπου στον mainstream κόσμο - δηλαδή, του ατόμου που είθισται να βρίσκεται στο περιθώριο της κοινωνίας - όσο και με την "απόκρυφη" σημασία που μπορεί να έχει μια τέτοια φιγούρα. Είναι αυτός, μέσω του οποίου αποκαλύπτεται το μαγικό περιεχόμενο της ιστορίας, και που οδηγεί τον υποψήφιο προς μύηση πρωταγωνιστή στις αθέατες πλευρές της κοινωνίας, αλλά και στα βαθύτερα ψυχικά στρώματα που καλείται να γνωρίσει κάποιος στην πορεία του προς τον εσώτερο πυρήνα, το γνήσιο "Είναι" και την αγάπη για τη ζωή.

Μια διαφορετική "πόλη" υπάρχει στον υπόγειο κόσμο, με διαφορετικούς κάτοικους, κουρελήδες και απαλλαγμένους από τη γυαλάδα της επιφάνειας, πιο κοντά στο ανορθόδοξο, το τραχύ, το μεταβλητό αλλά και στο αληθινό στοιχείο της ζύμωσης και του εξαγνισμού. Μια μεταμορφωτική διαδικασία που ξεκινάει από την κατάδυση στις υπόγεια δυσπρόσιτες περιοχές του συλλογικού και ατομικού "Είναι", περνάει στο ταξίδι αναζήτησης της θηλυκής πλευράς (το ταξίδι στη σελήνη), της αναζήτησης της αδελφής ψυχής που, στην προκειμένη περίπτωση, ως άλλη μούσα, θα βοηθήσει στην ανάδυση του καλλιτεχνικού ταλέντου, αλλά και της ευρύτερης γονιμοποίησης του κόσμου με περισσότερη ουσία, ομορφιά και πρόοδο.

Ανώτερα πνευματικά όντα εμφανίζονται από τα απώτερα βάθη της ύπαρξης, τέτοια που μπορούν να αντιλαμβάνονται την ψευδαίσθηση του συνηθισμένου κόσμου αλλά και τα αληθινά χρώματα της ζωής (εξου και το φιλμ μετατρέπεται, εκείνη τη στιγμή, από ασπρόμαυρο σε έγχρωμο). Μπορούν, από εκεί που βρίσκονται, να διαμορφώνουν τον κόσμο της επιφάνειας, θεωρώντας ότι λίγοι δύναται να αφυπνιστούν από τον ύπνο της ασπρόμαυρης ζωής, ενώ το κάλεσμα για εξερεύνηση των άγνωστων αυτών πτυχών της αντίληψης, απευθύνεται σε αυτούς τους ελάχιστους που διαθέτουν γνήσια πρόθεση, θέληση και ευγένεια, ως τα κλειδιά αυτά που ανοίγουν τον δρόμο για να γίνει η τέχνη ζωή και η ζωή τέχνη.
Το θηλυκό στοιχείο (όπως και το αρσενικό στοιχείο) παρουσιάζεται έξυπνα με διπλή υπόσταση. Αυτή της κιτς-παρωχημένης σεξουαλικότητας, όπως και του εξωτικά (απόμακρου) ερωτισμού, προκειμένου να διαφανεί η αντιδιαστολή μεταξύ του επιβεβλημένου προτύπου και της αληθινής ουσίας.
Το κυρίαρχο, ασπρόμαυρο κομμάτι του φιλμ, εκτός από την ανάδειξη των έγχρωμων μαγικών "παρενθέσεων" της ιστορίας, τονίζει, επίσης, την αποστείρωση του μηχανικά καταναλωτικού μοντέλου ζωής που διαποτίζει σχεδόν όλες τις πλευρές της καθημερινότητας που κυλούν σύμφωνα με το πρόγραμμα της ψευδαίσθησης.

couple

Η ατμόσφαιρα,τα ντεκόρ και τα σκηνικά σαφώς αφήνουν υπόνοια επιρροής από τον γερμανικό εξπρεσιονισμό των αρχών του 20ου αιώνα, εμφανή επίδραση από την "υπο-κουλτούρα" των low budget sci-fi films των 50's-60's, καθώς και "κλεφτές" αναφορές στον κλασικό σουρεαλισμό του "Ανδαλουσιανού Σκύλου" του Λουίς Μπουνιουέλ, μέχρι τις πλάκες του σόου της Λουσίλ Μπολ. Πάνω απ' όλα, όμως, κυριαρχεί η ροκ ποιότητα στις ερμηνείες, τους ρόλους και το ύφος της ταινίας, από μια γενιά κωμικών-"φαρσέρ", όπως ο Bill Murray, Dan Aykroyd, John Belushi (ο τελευταίος δεν πρόλαβε να παίξει στην ταινία λόγω θανάτου) ή του ίδιου του δημιουργού αυτού του φιλμ, Tom Schiller, ο οποίος απετέλεσε για πολλά χρόνια συνεργάτης του πλέον διάσημου αμερικάνικου σόου "Saturday Night Live". Ένα σόου με άγριες φάρσες, σάτιρα και παράδοξα σκετς.

drinksΑλήθεια, όμως, μήπως η ζωή μας είναι, από μια σκοπιά, και ένα είδος φάρσας που ξεβολεύει την κούφια σοβαρότητα ενός κατασταλαγμένου κόσμου; Ή μέσα από την ελαφρότητα της πλάκας και του αστείου μπορούν ευκολότερα να διακινηθούν τα δυσπρόσιτα θέματα;
Κάτω από αυτό το πρίσμα των ερωτημάτων, το cult είδος, ίσως εκ φύσεως, να μπορεί να προσεγγίζει δύσκολα θέματα με το όποιο αλλόκοτο, φευγαλέο σχήμα επιλέγει να χρησιμοποιεί ο δημιουργός, χωρίς να χρειάζεται να αποδείξει τίποτα και σε κανέναν.
Το ότι "θάφτηκε", όμως, η εν λόγω ταινία για τόσα χρόνια, μπορεί σε ένα βαθύτερο επίπεδο να δείχνει ότι ορισμένα θέματα δεν μπορούν να βγαίνουν προς τα έξω ούτε με τη μορφή φάρσας, ή καλύτερα, με τρόπο που δεν χρειάζεται να πείσει για τη σοβαρότητα του, όσο περίεργο και αν ακούγεται αυτό. Η πειθώ, άλλωστε, απευθύνεται στον λογικό νου ενώ η μαγεία στην εμπειρική απόλαυση της στιγμής και στο ά-λογο.
Στοιχεία όπως, για παράδειγμα, η γνήσια, ανεπιτήδευτη ευγένεια και η πηγαία θέληση ως βασικές προϋποθέσεις για την εισαγωγή στη Μεγάλη Τέχνη - που πορεί να εννοηθεί και ως συστατικό για την εισαγωγή στην Τέχνη της Ζωής - εκφράζονται εδώ με τον καλύτερο ονειρικά, σουρεαλιστικό τρόπο, μιας και το ιδεατό, ή το φευγαλέο, περιλαμβάνει μέσα του, ταυτόχρονα, τόσο την αυτοκατάργηση όσο και την αυτοανατροπή, όταν αυτό είναι αληθινό.

Πόσο εύκολα συναντά κανείς την αυθεντική, απονήρευτη ευγένεια, αυτή που βγαίνει πηγαία, χωρίς σκέψη και φτιασιδώματα; Πόσοι έχουν συναντήσει τη μούσα τους, το ταξίδι στην υπερβατική ερωτική σφαίρα, την αληθινή ζωή, αλλά και την αστεία πλευρά της ψευδαίσθησης;

Απολαύστε τη φευγάτη αυτή "φάρσα" και ανακαλύψτε τα αληθινά χρώματα και τις γνήσιες νότες της ζωής, στην ελαφρά σοβαρότητα ενός αστείου...

manradio

Onirocosmos.gr - Spacemen 3 ©

 

"Nothing Lasts Forever"movie trailer:

http://www.youtube.com/watch?v=lx-G5ZIPXkg